Najlepiej i najgłośniej brzmiący model akustyczny Defila. Początkowo w latach ’80 model nie posiadał swoistej nazwy, którą by można było odczytać z nalepki w pudle rezonansowym. W latach ’90 model otrzymał nazwę „gitara akustyczna model W-6”.
Gitara została produkowana od lat ’80 XXw. do końca działalności Dolnośląskiej Fabryki Instrumentów Lutniczych. Najstarszy model, który udało mi się znaleźć, był z 1986r, a najmłodszy z ostatnich lat Defila, czyli z 2002r. Mimo tak szerokiej ramy czasowej produkcji, nie spotyka się tych modeli zbyt wiele.
Pudło typu OO (Grand Concert). Trochę większy korpus niż rozmiar O, lecz bardzo zbliżony obłościami do Jumbo. Płyta wierzchnia była robiona z sklejki świerkowej lub sosnowej. Boki jak i płyta tylna była wykonana z klonu. Pudło posiadało poziomy układ ożebrowań oraz zapinkę na pasek w dole pudła. Biały binding z tworzywa sztucznego na krawędziach wierzchniej jak i dolnej płyty. Otwór rezonansowy był opatrzony wyklejaną rozetą i bindingiem na wewnętrznym obwodzie otworu. Gryf występował w dwóch wersjach. Trzyczęściowej i pięcioczęściowej. W tej pierwszej gryf miał mahoniową wstawkę pomiędzy drewno bukowe luk dębowe. W drugiej wersji gryf posiadał dwie wstawki mahoniowe na przemian z jasnym drewnem. Gryf łączył się z pudłem na wysokości 14. progu, co czyniło go pełnowymiarowym akustykiem. Gitara produkowana w latach ’80 nie była wyposażona w pręt regulacyjny krzywiznę gryfu, dopiero w latach ’90 nazwany już model W-6 otrzymał pręt regulacyjny. Regulacja odbywała się od strony główki dzięki płaskiemu śrubokrętowi. Otwór z dostępem do pręta był maskowany czarną płytką. Palisandrowa podstrunnica z radiusem o wartości 230mm posiadała 22 niklowane progi czynne plus próg zerowy. Oznaczeniami progów były pojedyncze białe kropki na 3., 5., 7., 9. , 15., 17., 19., 21. progu oraz dwie kropki na 12. progu. Główka gryfu o dość oryginalnym kształcie z sygnetem Defila posiadała mechaniczne, otwarte klucze Muza z plastikowymi białymi motylkami w układzie 3×3. Mostek stały, na wzór mostków z gitar klasycznych z otworami na struny zamiast kołków mocujących. Mostek oprócz kleju był mocowany do pudła za pomocą jednej śruby zamaskowanej białą kropką, która była częściej spotykana niż czarna. Długość czynna strun wynosiła 650mm.
Gitara była oferowana w różnych wariantach kolorystycznych. Można było spotkać wersję o naturalnej barwie płyty wierzchniej polakierowaną bezbarwnym lakierem z polakierowanymi boczkami i gryfem na kolor ciemnobrązowy, wersję Cherry Sunburst i gryfem także w tym malowaniu, Sunburst z jasnym środkiem i brązowym gryfem, Sunburst z brązowym środkiem i gryfem. Defil pod koniec działalności produkował ten model w jednolitym czarnym kolorze.